Wist je dat de Olympische Zomerspelen van 1928 in Amsterdam heel bijzonder waren? De Spelen kenden namelijk verschillende primeurs. Niet alleen was dit de allereerste keer dat ze plaatsvonden in onze hoofdstad, na afgewezen boden in 1920 en 1924, maar ook het parkeerbord werd tijdens de Spelen van 1928 uitgevonden.
Met de komst van meer dan drieduizend atleten uit 46 landen, hun coaches en entourage, en alle andere sportliefhebbers, maakte Amsterdam zich grote zorgen. De stad zou volstromen. Om verkeerschaos te voorkomen, werden er in rap tempo parkeerplaatsen bijgebouwd én twee nieuwe verkeersborden geïntroduceerd, waaronder het bord voor parkeren. Het vierkante bord met een witte P op een blauwe achtergrond is tegenwoordig niet meer uit het straatbeeld weg te denken, en dat is te danken aan de Olympische Spelen. Het bord was een succes en de verwachte verkeerschaos bleef uit. Daarom werd besloten om het verkeersbord na het sportevenement wereldwijd in te voeren.
Ook was 1928 het eerste jaar waarin een Aziatisch land een gouden medaille behaalde. De toen 23-jarige Mikio Oda veroverde voor Japan de eerste plaats op de driesprong met een afstand van 15,58 meter. Zijn overwinning betekende tegelijkertijd dat de Olympische Spelen van 1928 de eerste waren waarbij atleten uit alle werelddelen een gouden medaille wonnen.
Dit was nog niet alles. Vrouwen mochten meedoen aan atletiek en gymnastiek, ondanks hevige tegenstand van Baron Pierre de Coubertin, president van het Olympisch Comité; er was voor het eerst een Olympisch vuur; de Spelen werden niet geopend door een staatshoofd – onze eigen Wilhelmina was op vakantie – maar door Prins Hendrik, de koningins partner; Duitsland keerde na zestien jaar afwezigheid door de Eerste Wereldoorlog terug op het Olympische toneel; en 1928 was het eerste jaar waarin de Spelen werden gesponsord door Coca-Cola, een relatie die tot op de dag van vandaag in stand is gehouden.
De Olympische Spelen van 1928 was letterlijk een Olympiade van eersten. Dat heeft ons Amsterdam toch best goed gedaan.
Tekst: Danielle Kliwon // Beeld: Katja Schraag