Tekst /// Teuntje Ott Beeld /// Lesine Möricke
ze zat om jou verlegen, brak bezems door liefde gedreven om te zien of ze
iets had bewezen, na jaren
voor ramen gaan staan waar de rest haar niet kende en dat ze daar
eigenlijk heel rustig van werd maar
ook zichzelf wilde beschermen voor gevaren in de vorm van een
minderwaardigheidscomplex
hoe je haar wilde bewaren voor later zonder te luisteren naar haar
verhalen
en dat ze op je wachtte,
ogen omringd door wallen als gevallen
dekens, een bed dat rook naar afwezigheid en een gebrek aan intimiteit
terwijl ze langzaam smolt in het licht van de avondklok
en een beetje verantwoordelijkheidsgevoel