Tekst: Teske Wortman /// Beeld: Dorota Dabrowska
Wat het precies is weet ik niet, maar iets aan mij zorgt ervoor dat ik op straat vaak door vreemdelingen wordt aangesproken. Het gesprek begint altijd met een compliment. Terwijl ik dan overdonderd op een bescheiden manier probeer het compliment te accepteren, stellen ze plompverloren de vraag: ‘Heb je Jezus Christus al in je leven gelaten?’ Gelijk besef ik me dat ik een overtuiger voor me heb. Ik antwoord altijd eerlijk en zeg dat Jezus geen actieve rol in mijn leven speelt en dat waarschijnlijk ook nooit zal doen. Terwijl de overtuiger me uitlegt waarom het van levensbelang is om me tot God te keren, stoppen ze geen moment met glimlachen. Zo vriendelijk mogelijk leg ik uit waarom religie niet echt binnen mijn straatje valt. Mijn afwijzing doet ze niks en onaangedaan vertellen ze me over de gemeenschap waar ze bij horen. Uit een tas vol met honderden, misschien zelfs wel duizenden flyers pakt de overtuiger zo’n flyer om hem vervolgens met een intense blik aan mij te overhandigen. Op de flyer staat altijd een lang citaat uit de Bijbel en de tijden waarop hun kerk bijeenkomt. Nadat de overtuiger me een laatste keer zegt dat Jezus mij kan helpen met al mijn problemen en me ervan verzekert dat ik altijd welkom ben in hun kerk, nemen we afscheid en mag ik verder met mijn dag.
Wat betekent het eigenlijk om iemand in je leven te laten? Het klinkt alsof Jezus staat te popelen om een rol in je leven te spelen en jij dat alleen maar hoeft toe te staan. Bij zo’n eenzijdige relatie als die tussen een gelovige en zijn God is dat toch moeilijk voor te stellen. Misschien ben ik daarom gecharmeerd door evangelisten, maar niet door hun ideeën. Deze gesprekken duren ongeveer tien minuten. Ze zouden korter kunnen zijn, maar ik wil het gesprek niet afbreken omdat de mensen die me aanspreken zo aardig overkomen. Ik vind het veel vervelender om aangesproken te worden door collectanten of mensen die je een abonnement op het een of ander proberen aan te smeren. Het fijne aan de overtuigers is dat ze je proberen te overtuigen van iets waar ze zelf daadwerkelijk voor staan. Hoe egoïstisch zijn alle mensen die ervan overtuigd zijn dat ongelovigen naar de hel gaan om voor eeuwig te branden en die toch niet de tijd nemen om deze heidenen over te halen om Jezus in hun leven te laten? Wat heb je aan je normen en waarden als je er niks mee doet? De overtuigers zijn op een missie om zielen te redden en doen het gewapend met slechts een glimlach. Terwijl ik discussieer over wat het betekent om een goed mens te zijn, hoop ik ergens dat de overtuiger mij overtuigt om een overtuiger te worden. Ik stel me voor hoe blij ze zouden zijn als ik me gewonnen geef. Maar ik ben niet overtuigd. Ik hervat mijn goddeloze leventje en in plaats van te bidden schrijf ik een column.
Babel Magazine 