Geile fantasieën, fijne seksspeeltjes en verhalen waarvan je van je stoel glijdt. Zeg je seks, dan kom je Nydia van Voorthuizen en Marie Lotte Hagen tegen. Hun platform Damn, Honey, bestaande uit een succesvolle podcast, een boekenserie en talloze andere publicaties, behandelen onderwerpen als intimiteit, emancipatie en vooral plezier. Waar de meeste seksverhalen bestaan uit gladde haarloze vrouwen met onrealistische vormen, die door de ogen van hijgerige oude mannetjes worden bekeken, ontworstelen deze moderne Dolle Mina’s zich uit de male gaze. Iedereen die niet de interesse van het mannendictaat trekt, doet bij hen mee: bicultureel, transgender, non-binair, neurodivers, dik, dun, en radicale boegbeelden van vroeger. Ze komen stuk voor stuk aan het woord. Deze vernieuwende feministen geven een inkijkje in hun visie op seks, macht, rebellie en hoe feminisme bij jezelf begint.
Tekst /// Tammie Schoots Beeld /// Ishara Merhai
Het Volkshotel, waar het Damn, Honey-kantoor zich bevindt, torent boven me uit. Het statige gebouw met rijke geschiedenis doet niet onder voor de vragen in mijn glitterende notitieboekje. Omdat Nydia en Marie Lotte gerust leidende stemmen op het gebied van feminisme te noemen zijn, ben ik van plan om ze uit te horen over de grote kwesties van deze tijd. Ik wil hen meenemen in de abstractie, want wanneer krijg je nou de kans om feminisme echt uit te diepen?
Waar Marie Lotte een paarse trui en een felle flair-broek met paisleyprint droeg, heeft Nydia een soortgelijke kleurencombinatie aan. ‘We beginnen in elkaar te veranderen,’ grappen ze zodra ik hun kantoortje binnenstap. In mijn ooghoek steekt een vrouw van kleur op een canvasdoek haar middelvinger omhoog. De vriendinnen schuwen neonkleuren niet. Als een snoepjespot zijn de oorspronkelijk grauwe muren opgefleurd met felle kleurtjes. ‘Dat is onze vulvamuur en aan deze kant hangen naaktfoto’s van onszelf,’ wijst Nydia. Van een gezonde dosis humor zijn deze denkers in elk geval niet vies.
Wat is Damn Honey?
Nydia: ‘Heel praktisch, Damn, Honey is een intersectioneel feministisch platform dat bestaat uit allerlei losse delen, zoals een podcast, boeken voor tieners Yes, Baby en Queer, Baby, een seksverhalenbundel Damn Horny, ons eerste pamflet Damn, Honey en het boek Heb je nou al een vriend? Dat laatste krijgt een nieuwe titel want men dacht dat het een handboek was om een vriend te vinden en dat is het letterlijk niet.’
Marie Lotte: ‘We willen radicale gelijkwaardigheid. We maken dat meestal kleiner door te zeggen dat we willen dat iedereen doet waar hij/zij/hen zelf zin in heeft, zolang je daar geen andere mensen mee schaadt. We willen mensen aanmoedigen om na te denken over de wereld om hen heen en je dingen af te vragen.’
Is seks volgens jullie politiek?
Nydia: ‘Ik denk dat er veel denkbeelden zijn in ‘de maatschappij’ over wat seks is en hoe je je hoort te gedragen. In het geval van penis-vaginaseks, man en vrouw, kunnen beiden een bepaalde rol spelen waarvan ze denken dat het zo hoort. Vroeger masturbeerde ik door een deken tegen mijn clit aan te drukken. Dan dacht ik dat dat niet echt masturberen was. Bij ‘echte seks’ moet er immers iets in, en dan moet je klaarkomen. Dat is onzin. Ook als je samen met iemand, in mijn geval een man, het bed gaat delen, kan gebeuren dat je verwacht dat hij het initiatief neemt. Dan moet jij als vrouw zeggen: nee, nee, nee!’
Wie bepaalt wat goede seks is?
Nydia: ‘Jijzelf, vind ik. Alleen krijg je zo veel beelden waardoor je denkt dat goede seks betekent dat je urenlang moet kreunen of dat er BDSM bij komt kijken of dat het met veel verschillende mensen moet zijn, dat je moet klaarkomen…’
Marie Lotte: ‘…of dat het vijf keer in de week moet. Ik vond het juist bevrijdend toen ik seks ging hebben met vrouwen. Voorheen datete ik met mannen. Toen ging ik ook heel erg mee in dat heersende beeld over de rolverdeling van man en vrouw.’
Nydia: ‘Überhaupt door het idee dat jij met een man moest daten, ging je mee in een beeld.’
Marie Lotte: ‘Dat is waar. Ik ging goed op de romantische komedies en dacht: ik moet later een vriend. Later vielen ook al die heteronormatieve beelden weg. Wij zijn twee vrouwen, dus er is er niet standaard één galanter dan de ander of één die betaalt op een date. Ik vond dat bevrijdend, omdat je dat afwisselt en er geen verwachtingen op je schouders liggen voordat je bent begonnen. Ik hoor vaker van mensen met een queer-relatie dat die veel chiller is dan een heterorelatie. Zij, mensen die queer daten, moeten eerst eerst uit al die hokjes komen, voordat ze weer opnieuw kunnen beginnen en ontdekken wat ze zelf willen.’
Hoe heeft een beweging zoals MeToo effect gehad op seks?
Het valt stil.
Marie Lotte: ‘Je stelt veel te grote vragen.’
Nydia: ‘Ik vind het moeilijk om dit te beantwoorden. Het gaat veel meer over hoe individuele mensen ons beïnvloed hebben, iemand zoals Ellen Laan [red.hoogleraar seksuologie in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam].’
Marie Lotte: ‘We kwamen haar meteen bij ons eerste boek tegen. Zij is de rode draad in Damn, Honey, zeker in het seksgedeelte.’
Nydia: ‘Zo leerde zij mij dat je vulva zegt en geen vagina. Dat laatste is slechts het inwendige gedeelte. Ik leerde dit pas als volwassen vrouw.’
Hebben jullie nog meer inspiratiebronnen?
Marie Lotte: ‘Ik vind het gewoon sowieso leuk om te leren over queer-voorbeelden. Ik heb me daar nooit zo in verdiept. Ik heb recent geleerd over Frieda Belinfante [red. verzetsheldin tijdens de Tweede Wereldoorlog en prominent feministe], maar ook over de feministische lesbische groepen uit de jaren 70. Ik vind het geweldig om te leren over wie mij voor zijn gegaan. Ik hoef het wiel niet uit te vinden, maar voer een gezamenlijke strijd. Dan heb ik het echter niet over seks. Ik vind het gewoon leuk dat die feministische en queer-mensen er zijn geweest en dat ze dan ook een spotlight krijgen. Het gevoel dat ik in een langere traditie van feminisme sta. Het opende mijn ogen gewoon dat je historisch besef moet hebben en dat had ik eigenlijk nooit. Dat is pas iets van de afgelopen jaren. De Dolle Mina’s streden voor hetzelfde als wij, ze schreven ook pamfletjes. Het is fijn om te weten dat wij niet de enigen zijn die komen met: dit is onrechtvaardig.’
Nydia: ‘De Dolle Mina’s worden afgeschilderd als compleet rare wijven. Er was een interview waarin Sigrid Kaag werd gevraagd of ze feministe is. Toen zei ze: ‘Niet een Dolle Mina, hoor!’ Terwijl dat voor ons het grootste compliment is dat je ons kan geven. Het mocht een stuk intersectioneler, maar de humor waarmee ze onderwerpen aansneden is net zoals bij ons. Op een ludieke manier, zoals mannen nafluiten op straat om te laten zien: dit is raar. Dat deden ze in de jaren 60 en 70.’
Marie Lotte: ‘Ik word ook wel eens uitgescholden voor Dolle Mina en dan denk ik: weet jij wel wat je zegt?’
Nydia: ‘Het is een goede tactiek om vrouwen die iets te zeggen hebben buiten spel te zetten.’
Hebben jullie je ooit geschaamd om te zeggen dat je een feminist bent?
Nydia: ‘Als andere mensen die hun hond uitlaten me vragen wat ik doe, dan vind ik het toch een beetje raar om te zeggen dat ik een podcast maak enzo.’
Marie Lotte gniffelt: ‘Ik zeg dan altijd, ik ben voltijd feminist. Ik zeg het dan altijd alsof het een grap is; ik krijg het er gewoon niet met een stalen gezicht uit.’
Zijn er meningen die aan jullie worden toegeschreven als feminist?
Nydia: ‘Ja, dat sowieso. Mensen hebben meteen een bepaald beeld van je: boos, met okselhaar. Ik ben dan ook boos en ik heb okselhaar.. Dat is dus ook het grappige.’
Marie Lotte: ‘En ik ben oprecht een mannenhater. Ik vind mannen oprecht kut. Eerst maakte ik daar altijd een grapje van, ook omdat ik niet de woorden had om het uit te leggen. Nu heb ik dat pamflet van Pauline Harmange, Mannen ik haat ze, en daarmee heb ik handvatten gekregen om te kunnen zeggen dat ik een mannenhater ben. Het wordt neergezet als iets slechts en polariserends, maar dat is ook omdat mensen niet luisteren en niet vragen: maar hoezo dan? Mensen reageren meteen. We hebben ooit in een Instagram-post gevraagd of mensen wilden vertellen waarom ze mannen haatten. Nou, de wereld was te klein. Men gaat meteen in een kramp en vraagt niet wat erachter zit. Het gaat er natuurlijk om dat je helemaal lamgeslagen bent van al het geweld dat mannen vrouwen aandoen.’
Hoe ga je met zo’n situatie om?
Marie Lotte: ‘Meestal zeg ik het ofwel om provocerend te zijn of in een gezelschap waar we er om kunnen lachen.’
Nydia: ‘We zijn Damn, Honey begonnen in 2018. Het platform bestaat nu langer tijdens dan zonder corona. De mensen kom je niet meer tegen. Je staat niet meer op een random borrel waar je iemand tegenkomt die tegen het feminisme is. Je hebt je vrienden, je familie, maar die weten onderhand wel waar ik voor sta.’
Willen jullie meer mensen bereiken?
Nydia: ‘Dat is erg dubbel, want aan de ene kant wil je de boodschap verspreiden, maar aan de andere kant krijg je ook een bak aan haat over je heen zoals Marie Lotte bij De slimste mens – alleen al omdat je aangekondigd wordt als feminist. Dat is eigenlijk al genoeg om mensen ontzettend boos te krijgen. Je moet je afvragen of je die mensen wel wilt aanspreken. Er is nog veel winst te behalen binnen de gemeenschap. Er zijn nog zo veel aannames over hoe je je hoort te gedragen. Dan heb je ook nog seksisme, racisme, transfobie en noem maar op.”
Marie Lotte: ‘Als je ziet wat wij al allemaal hebben geleerd binnen drie jaar, moet je je voorstellen wat alle luisteraars te leren hebben. Het is gewoon een ongoing process.’
Nydia: ‘Het is fijn om een plek te hebben om over mannenhaat of het uitkoken van de menstruatiecup te praten zonder meteen te worden weggezet als radicale feminist.’
Marie Lotte: ‘Voor je het weet, zit je jezelf weer te verdedigen en dan kan je er helemaal geen goed en inhoudelijk gesprek over hebben.’
Als platform wil je dus voorbij de ABC’s van feminisme gaan?
Nydia: ‘Ja, maar tegelijkertijd onderwerpen aankaarten waar je niet meteen aan denkt zodra je feminisme zegt, zoals seksspeeltjes. Het is een superluchtig onderwerp, maar tegelijkertijd moet je er nog wel over kunnen praten met elkaar. We hebben een aflevering over lichaamshaar gemaakt, maar wel pas drie maanden geleden voor het eerst. Dat is bij uitstek een feministisch onderwerp. Je kan een inhoudelijk gesprek voeren, maar je moet dan eerst voorbij de vooroordelen over feminisme en okselhaar gaan. Het is prettig dat wij dat zelf kunnen doen. Terwijl wij als we het in een tijdschrift over okselhaar hebben het al gauw is: daar heb je die feminist weer met haar okselhaar.’
Marie Lotte: ‘Daarbij, meestal heb je, op televisie en radio bijvoorbeeld, maar een paar minuten. Dat is voor ons te kort. Je wilt ook wel eens gewoon van gedachte kunnen veranderen.’
Bij het verlaten van het Damn, Honey kantoor, bevliegt me enige gêne. Ik had basale vragen onder hun neus gedrukt, over MeToo en politiek, maar daar gaan deze feministen helemaal niet over. Vanuit hun persoonlijke ervaring proberen ze machtsstructuren te breken. Niet alle grote veranderingen zijn tegen te houden of bij te sturen, dan kan je maar beter een realistisch steentje bijdragen. Ook de aanname dat Nydia en Marie Lotte het grote publiek bedienen was foutief. Deze denkers praten niet (alleen) tegen een cisgender heteroseksueel publiek met weinig kennis van vrouwenemcipatie, maar babbelen het liefst tegen hun eigen mensen. Laten dit nou net de personen zijn, die zichzelf nooit op andere feministische platforms terugzien. Daarmee beoefenen ze zelf, wat ze ons proberen te leren: iedereen moet doen waar hij/zij/hen zelf zin in heeft, zolang je daar geen andere mensen mee schaadt.
Babel Magazine 