Op 4 en 5 mei herdenken wij het einde van de Tweede Wereldoorlog en vieren we dat we sindsdien weer in vrijheid leven. Net als vorig jaar hebben deze dagen iets vreemds, gezien Nederland voor het grootste deel van 2020 en heel 2021 op slot is geweest. Gelukkig niet op de gruwelijke wijze waarin dat in de Tweede Wereldoorlog zo was, maar toch maakt dit het vieren van de vrijheid enigszins ongemakkelijk. In plaats van een uitbundig feest, mogen we hopelijk genoegen nemen met een open terras, één dag per week naar de collegezaal en geen avondklok meer. Het is een begin.
De ongemakkelijkheid van deze 4 en 5 mei roept zo niet alleen de herdenking van de Tweede Wereldoorlog bij ons op, maar ook de herinnering aan voorafgaande gebeurtenissen op 4 en 5 mei. Bijvoorbeeld de herinnering aan het bezoeken van het theaterfestival Theater na de Dam, een geweldig initiatief dat in heel Nederland voorstellingen opvoert na de herdenking op de Dam. Naar aanleiding van het interview met Maurits de Bruijn voor dit nummer kwam specifiek de herinnering aan een voorstelling van Collectief Walden bij ons op. De voorstelling ging over de invloed van traumatische gebeurtenissen op verschillende generaties. Het theatercollectief had onderzoek gedaan naar de invloed van traumatische gebeurtenissen op eicellen en kwam erachter dat traumatische gebeurtenissen bij een zwangere vrouw niet alleen invloed hebben op de baby, maar ook op de eicellen in de baarmoeder van het ongeboren kind. Zo redeneerden zij dat de Tweede Wereldoorlog niet alleen invloed had op de generatie die haar meegemaakt heeft, maar ook de generatie daarna én zelfs die daarna. Dit doorwerken van wat er is gebeurd in de oorlogsjaren beschrijft Maurits prachtig in zijn boek Ook mijn Holocaust, waar hij openhartig in het interview met Sofia over vertelt.
Wat het afgelopen jaar ook steeds meer naar voren kwam in het maatschappelijk debat is dat vrijheid niet voor elke bevolkingsgroep een vanzelfsprekend gegeven is. Zo betogen steeds meer groepen dat onderdrukking nog steeds voorkomt, maar dan door middel van ingesleten normen en waarden die voortkomen uit een problematisch verleden. Vrijgevochten schreven onze redacteuren daarom artikelen over emancipatie, over parasociale relaties, over transgenderidentiteit, #MeToo en de gayscene. Opdat we niet mogen vergeten dat wij de verantwoordelijkheid hebben om, in plaats van het virus, de vrijheid door te blijven geven.
Liefs,
Lisa en Freek
Babel Magazine 