Dankzij de aanhoudende lockdown is een nieuw fenomeen razend populair in Amsterdam: de culinaire stadswandeling. Verschillende initiatieven stippelen routes uit langs horecagelegenheden waar je met je wandelbewijs een hapje en een drankje tegen korting af kan halen. Een win-win situatie voor de horecaondernemer en liefhebber, die elkaar al te lang moeten missen. Om het succes zelf te ervaren deed ik voor Babel een wandeling door de Plantagebuurt en langs de Amstel.
Met een vriendin spreek ik af om dit weekend te gaan wandelen. ‘Zet alvast een wekkertje voor de inschrijving op donderdag om twee uur,’ waarschuwt ze. In mijn naïviteit denk ik nog dat het wel los zal lopen, maar om haar gerust te stellen zit ik die donderdag toch braaf achter mijn laptop. Dat was maar goed ook, want de inschrijving voor de stadswandeling geschiedt op een wijze die verdacht veel doet denken aan de vakinschrijving van de UvA. Een totale free-for-all.
Om twee uur is het zaak dat je op het juiste moment de inschrijfpagina ververst, om vervolgens in gepaste paniek de gewenste wandeling aan te klikken en je adresgegevens zo snel mogelijk in te vullen. Als het je gelukt is om deze proeven te doorstaan, mag je jezelf voor drie à vier euro de gelukkige eigenaar van een Amsterdams wandelbewijs noemen. Juist. Voor de zeldzame ziel die tijdens de coronacrisis nog niet heeft gedacht, ‘waar zijn we in godsnaam mee bezig’, is reflecteren op de ticketverkoop van de stadswandeling een uitermate goed redmiddel. De feestelijke lentewandeling Wat krijg je voor die drie à vier euro? Een PDF-bestand met een routekaart, een menukaart en een aantal quizzen waarmee je elkaar tijdens de wandeling aan de tand kan voelen. Bovendien hebben alle horecagelegenheden waar je langskomt een speciale ‘wandeldeal’ waarmee je tegen korting een hapje en drankje af kan halen. Wij kiezen voor de feestelijke lentewandeling, waar het eten en drinken wat luxer is dan bij de andere wandelingen. Als je het dan toch doet, doe het dan goed.
Het is écht Amsterdams gezellig
Tijdens de wandeling zie je duidelijk hoe de deelnemers zich aftekenen in twee groepen liefhebbers: de wandelaars die komen voor een fikse borrel en de wandelaars die van lekker eten houden. Een combinatie zit er ook wel bij, maar het doel van de wandeling is bij elk groepje dat wij passeren van meet af aan duidelijk: óf zo snel mogelijk dronken worden óf zoveel mogelijk hapjes naar binnen werken. Nu moet ik bekennen dat ik tot die tweede groep behoor, en dus als student afwijk van het archetype. Met mijn liefde voor koken en lekker eten sta ik op een doordeweekse avond gemakkelijk vier uur in de keuken om een ‘niet al te ingewikkelde’ avondmaaltijd te bereiden. Voor hen die op een sappig dronken verhaal gehoopt hadden, mijn excuses.
Fantastische horeca- ondernemers en gepast wandelgedrag
Tijdens het wandelen begrijp ik gelijk waarom dit fenomeen zo’n razend succes is. Het is écht Amsterdams gezellig. Bij elke horecaonderneming doe je met wederzijds enthousiasme je bestelling, waarna je heerlijk eten en een bijpassend drankje krijgt. Voltreffer op mijn route was Five Brothers Fat in Oost, een een tapasbar waar ze cava serveerden met manchego en een charcuterie van cecina de leon, prachtig dungesneden runderrookvlees. Bijzonder lekker waren ook de aardappeltjes overgoten met warm gesmolten raclettekaas van Bistrot des Alpes, die wij naast de Magere Brug ophaalden. Maar wat mij het meeste opviel, was hoe geweldig de horecaondernemers hun best deden om het je naar je zin te maken. Wil je iets anders drinken dan cava? Natuurlijk. Dieetwensen? Geen probleem. Hoewel horecaondernemers het tijdens de coronacrisis bijzonder zwaar te verduren hebben, spatte bij elk tentje de liefde voor het vak er nog steeds vanaf. Dat geeft hoop.
Het zijn geweldige initiatieven die je tijdens de lockdown een excuus geven om de deur uit te gaan en tegelijkertijd de horeca een hart onder de riem steken.
Het enige minpunt van de wandeling ligt dan ook helaas bij de medewandelaar. Hoewel ik niet vies ben van de nodige kritiek op bepaalde coronamaatregelen, die de regering wat mij betreft al weken niet meer kan verantwoorden, bekruipt mij bij het zien van groepen wandelaars van tien tot vijftien man die rond een eet- of drinkgelegenheid blijven hangen toch een gevoel van droevigheid. Daarin gaat het mij vooral om de horecaondernemers, die met al hun goede werk door dergelijke groepen in de problemen kunnen komen. De tijd noodzaakt burgerlijke ongehoorzaamheid, maar behoud daarbij het nodige fatsoen voor hen die ook maar het beste van de situatie proberen te maken.
Uit liefde voor Mokum
Al met al horen culinaire stadswandelingen tot een van de weinige verantwoorde pareltjes die de coronacrisis ons brengt. Het zijn geweldige initiatieven die je tijdens de lockdown een excuus geven om de deur uit te gaan en de horeca een hart onder de riem steken. Tijdens het wandelen zie je de liefde voor onze hoofdstad weer even in de ogen van je medebewoners, of het nou studenten, collega’s, singles of gezinnen zijn. Alleen daarom al hoop ik dat deze initiatieven ook nog tot na de coronacrisis mogen voortduren, maar dan ter aanvulling. Want ja, nu mogen die terrassen wel weer eens open!
Babel Magazine 