‘Hi Google, wat voor weer wordt het morgen?’ Het duurt een paar seconden voor een blikkerige stem staccato antwoord geeft: ‘Volgens de website KNMI.nl wordt het morgen zeven graden, met ’s ochtends zon en in de middag bewolking met af en toe een bui.’
Ik ben bij een vriend thuis om samen te studeren. Als ik binnenkom laat hij me trots zijn nieuwe gadget zien. ‘Dit is vet man, kijk: Hi Google, zet de TV aan.’ Er gebeurt niks. ‘Hi Google, zet de TV aan!’ Weer niks. Zijn beteuterde gezicht klaart op wanneer hij roept: ‘Hi Google, zet de Sony KD-55 aan,’ en de televisie aangaat. Je instructies moeten natuurlijk zo specifiek mogelijk zijn. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik erg terughoudend ben met dit soort apparaten, zeker in je huis. Je wilt niet weten wat Google tegenwoordig allemaal met jouw (meta)data kan… Na een privacy-vak dat ik begin dit jaar volgde ben ik me daar nog veel meer van bewust. Maar deze nieuwe technologie is ook heel leuk. Want je kunt Google Home alles vragen.
‘Hi Google, luister je ons af?’ ‘Je weet dat ik luister of reageer als de lampjes bovenop aangaan, draaien, bewegen of knipperen.’ Probeert Google Home er nou omheen te draaien? Want het apparaat moet toch op elk moment geactiveerd kunnen worden, en daarom constant luisteren? Goed, geen eenduidig antwoord.
‘Hi Google, wie is jouw baas?’ ‘De mensen op het hoofdkantoor van Google zijn mijn baas. Ik ben door hen gemaakt en luister naar hen.’ Ik vind dat een beetje onheilspellend: ik was echt in de veronderstelling dat ze de naam van mijn vriend zou noemen, en dat wíj konden bepalen wat Google Home deed…
‘Hi Google, wat is de afstand van hier naar het Centraal Station?’ ‘Dat is 3,1 kilometer op de fiets en 3,3 kilometer met de auto.’ Mijn vriend springt op: ‘Hoe weet Google waar ik woon?!’ Misschien moet ik hem voor volgend jaar dat privacy-vak aanraden.
Na een aantal verkeerd begrepen vragen en een aantal onverwachte antwoorden bloedt het gesprek dood. Mogelijk is dat omdat het een redelijk eenzijdige conversatie is; Google Home toont weinig interesse in ons. Google Home is vooral handig voor feiten – bijvoorbeeld om snel de lengte van de spits van AZ te weten te komen – maar helaas niet om diepe filosofische gesprekken mee te voeren. De voordelen wegen voor mij duidelijk niet op tegen de privacy-nadelen. Wanneer we ons allebei (mijn vriend en ik, niet Google Home) weer richten op onze studieboeken, krijg ik een gemene ingeving: ‘Hi Google, zet een wekker om half vijf ‘s nachts.’ Het antwoord: ‘Wekker ingesteld om half vijf ’s nachts.’ Mijn vriend kijkt me wanhopig aan: ‘Ik weet niet hoe je die er weer uit krijgt…’
Tekst/// Max Rensink Beeld/// Dorota Dabrowska
Babel Magazine 