Tekst: Teske Wortman /// Beeld: Dorota Dabrowska
Er zijn zoveel voor de hand liggende dingen die ik nu mis. Mijn vrienden, uitgaan, fysiek onderwijs, nieuwe mensen ontmoeten, ga zo maar door. Naast alle logische gebreken is er ook iets waar ik een tijdje niet mijn vinger op kon leggen. Pas toen ik vanuit de trein de grote blauwe doos met gele letters zag staan, besefte ik waar ik naar verlangde.
Toen ik een jaar of acht was ging ik met mijn ouders en mijn zus een weekje naar Moskou om familie op te zoeken. Het was de verste reis die ik tot dan toe had gemaakt en ik had voor het eerst een jetlag. We zagen mijn oom, tante en neefje die we al tijden niet meer hadden gezien en gingen naar alle toeristische trekpleisters. Ondanks al deze geweldige ervaringen was er één duidelijk hoogtepunt voor mij. De mensen spraken een taal die voor mij compleet onbegrijpelijk was, ze gebruikten zelfs andere letters. Alles was hetzelfde maar dan in het Russisch. ИКЕА stond er op de gevel. De Zweedse namen waren in die geheimzinnige letters nu nog onbegrijpelijker dan voorheen. Ik heb me laten vertellen dat zelfs de IKEA’s in Dubai, los van de taal, niet veel van de onze verschillen. Het is misschien een tikje zoetsappig, maar de wetenschap dat IKEA in door mij onbereisde landen aanwezig is geeft me rust.
In de IKEA hangt een sfeer die door niets geëvenaard wordt. Het begint al bij de iconische gebouwen. Vanaf de parkeerplaats met naar meubels vernoemde secties de winkel in en via de roltrappen omhoog. Vanaf de roltrap is er uitzicht op Småland, waar ouders hun kinderen afleveren zodat ze zelf in alle rust kunnen winkelen. Je bent binnen en de meubeljacht kan beginnen. Vrijwel niemand gaat zonder missie op weg naar de IKEA. Maar dat hetgeen waarvoor je kwam ergens in het magazijn ligt, betekent niet dat er niet genoten kan worden van de kleine showrooms. Terwijl je de pijlen door het gebouw heen volgt neem je de nodige pauzes op het meubilair dat het meest comfortabel oogt. Samen met een vriend op een bed midden in een warenhuis onder fel tl-licht liggen en vervolgens over niks praten, het schept een bijzondere band. Voor de echte genieter kan een pitstop bij het restaurant niet ontbreken. Zweedse balletjes en bessendrankjes moeten de gehele Zweedse cuisine representeren. En weet je, dat is prima. Het kost toch geen drol.
Wanneer je hebt afgerekend stopt de ervaring niet. Het is thuis nog de bedoeling dat je de gekochte meubels in elkaar zet. Dat sommige mensen een hekel hebben aan het in elkaar zetten van meubels, is voor mij onbegrijpelijk. Het is net zoals een legopakket in elkaar zetten, alleen is het eindresultaat een bruikbaar voorwerp. Als je het meubelstuk samen met een vriend of familielid in elkaar zet, vormt het zelfs een mogelijkheid om jullie band op de proef te stellen. En dan, na een lange dag, doe je je ogen dicht en droom je hopelijk over Småland.
Babel Magazine 