Massaal bewegen we ons tijdens onze lunchpauze met een koffie en een vers broodje naar een lekker bankje in de stad. Afhalen is het nieuwe uiteten, zo ook binnen onze redactie. Snak je naar een nieuwe culinaire ontdekking? Of help je de kleine zaakjes graag in deze tijd? Check dan onze favoriete afhaalplekken!
Tekst /// Sofia de Valk, Freek Haye, Meke Goedhart, Lisa Kampen en Max Rensink Beeld /// Dorota Dabrowska
NOORD: Sofia haalt af bij Purmer, Purmerplein 31 – 33
Purmer is het pareltje van de Purmerbuurt. Vlak achter de Nieuwendammerdijk, waar de overgang plaatsvindt; van de yuppen met miljoenenhuizen naar de gouden harten van Amsterdam-Noord met kanten gordijntjes en Canta’s voor de deur. Purmer is een tweedehands-enkoffiewinkeltje, waar ‘meneer-met-bakfiets’ – een welbekende uit deze buurt – zijn vondsten bij Purmer langsbrengt van op straat gezette meubeltjes. Het winkeltje is hiermee als een soort enorme woonkamer ingericht, waarin je kunt zitten, heerlijke, nog wél betaalbare koffie in lieve kopjes krijgt en waar je alles om je heen, van lampen tot schoenen, kunt kopen. Het concept laat toe er een studieplekje te kunnen reserveren of om een koffietje en een warme tosti mee te nemen voor je dijkwandeling. De vriendelijke werknemers staan ondertussen plannetjes te smeden voor wanneer ze weer helemaal open mogen, en Sam staat de hele dag in de keuken zijn kookkunsten voor Flying Frog te verwezenlijken, waarvan de geuren je laten watertanden. Naast de beste appeltaart van Amsterdam-Noord (die dampend en smeuïg op je tong smelt), kun je bij Purmer Sam’s holy moly lekkere veganistische driegangenmaaltijden ophalen. Op dinsdag- en zaterdagmiddag maken de buurmeisjes soep. Mij vind je er geregeld om boekjes uit het kastje te lenen, te nippen van een stomende flat white, of met een nieuwe retro lamp onder mijn arm.
CENTRUM: Freek haalt af bij Walskaas, Haarlemmerstraat 2
De Haarlemmerstraat was nooit een plek waar ik voor de lol rondwandelde. De smalle stoepjes met hordes toeristen halen het bloed onder m’n nagels vandaan, maar in pandemietijd besloot ik voor de verandering de hele straat op m’n gemakje door te slenteren. Op de hoek van het Singel werden m’n ogen direct getrokken door het in koeienletters geschreven ‘Kaas en Broodjes’ op de gevel van Walskaas. Ik had trek, dus de keuze was snel gemaakt. Eenmaal binnen werd ik – niet geheel tot m’n verbazing – aangesproken in het Engels. Toen de vrolijke mevrouw eenmaal doorhad dat ik een Hollander was, zag ik het ongemakkelijke schuldgevoel in haar ogen en bood ze me een kaasje aan. Het was een gekkig, paars kaasje met lavendelsmaak die naast allerlei andere soort regenboogkaasjes in de vitrine lag te pronken: van rode chilipeperachtige kaas tot zwarte – ik maak geen grap – dropkaas met een vleugje citroen. Ik wist niet goed wat ik ervan moest vinden, maar de vriendelijke mevrouw liet me alles proeven en babbelde gezellig door over het weer, over het virus en over van alles en nog wat. Nadat ik m’n broodje en kop koffie had besteld, stapten twee toeristen binnen die gelijk weer naar buiten werden gesommeerd door de mevrouw die druk bezig was met m’n lunch. Ze moesten buiten maar even wachten, want de zaak was te klein voor drie mensen tegelijk en ze was even met mijn lunch bezig. Nooit eerder voelde ik me als Nederlander zo heerlijk voorgetrokken in m’n eigen stad, in een op het eerste gezicht toeristische tent. Het broodje en de koffie waren prima en de kaasjes waren buitengewoon bijzonder, maar de service en gezelligheid van de eigenaresse is waarom ik snel weer terugkom bij Walskaas.
OOST: Sofia haalt ook af bij Tigris en Eufraat, Javastraat 20H
Elke keer als ik de Javastraat nader, stap ik het liefst van mijn fiets en neem ik de benenwagen. Slenterend waan ik mij dan even buiten de doorgaanse haast en wil bij elk ‘alles-mannetje’, mijn boodschappen verzamelen. Bij de blauw met witte luifels blijf ik hangen, besluit ik mijn avondplannen om te gooien, en toch maar weer de lekkerste falafel van Amsterdam te halen. Je kunt aan twee kanten naar binnen en mag eerst door het winkeltje speuren, naar al hun verse mezzes en Syrische blikproducten. Vervolgens reken je af bij het oude mannetje aan de kassa, bij wie je ook iets uit de keuken kunt bestellen. Voor hun falafel roll staat altijd een rij, waarbij je een platbrood rijkelijk gevuld krijgt met groenten, falafel en tahin voor maar €3,50. Al gauw kwam ik erachter dat deze falafelballetjes nergens zo lekker zijn en mocht ik deze van de lieve meneer ook los bestellen om voor later op de dag te bewaren. Wanneer hij mij nu binnen ziet lopen, vraagt hij al: ‘Hoeveel, hoeveel? Twintig stuks?’ Altijd zeg ik er aan vijf (ze zijn behoorlijk groot) wel genoeg te hebben en reken ik €2,50 af. Ik koop er dan hun heerlijke manaqish bij; een platbrood met een dikke laag za’tar, en weet dat ik al mijn eetgasten die avond gelukkig zal maken. Eén van de jongens uit de keuken reikt met de zak naar mij en zegt: ‘Ik heb er twee extra in gedaan, en kijk hier: een derde voor in het vuistje!’ Als een verlekkerd kindje sta ik dan weer buiten op de overdrukke Javastraat, met een grote kikkererwtenbal in mijn hand en al kauwend gluur ik even in de grote zak. In plaats van vijf, of zeven, zie ik vijftien dampende falafelballen. Ik lach, zij lachen en ik zwaai nog glunderend even naar Tigris en Eufraat.
ZUID: Lisa haalt af bij Eatalia Gastronomia, Uiterwaardenstraat 114
Er is een plek in Amsterdam waar ik graag voor omfiets: Eatalia Gastronomia. Werkelijk alles in deze zaak voert mij terug naar een plek waar ik het liefst al mijn tijd zou doorbrengen: in Italië, omringd door goed Italiaans eten. De lasagna is belíssima, de pizza’s eccelenti en de tortellini spettacolare. Met liefde bereid en verkocht door Italiaanse chefs, waan je, je even in het beloofde land. Hoewel ik vaak kies voor mijn favoriet, ravioli ai funghi met als dessert een cannoli (die haalt het meestal niet tot het avondeten), is tot nu toe elk gerecht dat ik van Eatalia heb gegeten fantastisch. Het is Italiaans eten precies zoals het bedoeld is, no-nonsense, hartverwarmend en met prachtige ingrediënten.
(NIEUW-)WEST: Meke haalt af bij CasaDeli, Sierplein 46
Wie een stadswandeling maakt in het relatief onbekende Nieuw-West kan er niet om heen: de CasaDeli op het Sierplein. Glunderend staan Nico en Rolf iedere dag klaar om de heerlijkste vers belegde broodjes te maken. Wordt het een broodje ‘Rode Olifant’, een broodje ‘Slanke Astrid’, of toch een broodje ‘Nico’ of ‘Rolf’? Welk broodje je ook kiest, je krijgt er in ieder geval een vrolijk gezicht en een gezellig kletspraatje bij. Niet alleen je maag, maar ook je portemonnee wordt er blij van. Vanaf €3,00 zit je al te genieten van jouw persoonlijk belegde broodje terwijl je naar de dagjesmensen op het Sierplein kijkt. Op drukke dagen, wanneer studie of werk even te veel is, kom ik er ook graag tegen het einde van de dag. De stamppotten, pastagerechten, rijstschotels en
gehaktballen liggen geduldig te wachten tot je ze mee naar huis neemt. En dan heb ik het nog niets eens over alle kazen, waar je heus meerdere keren van mag snoepen als je het lief vraagt. Het motto mi casa es su casa komt nergens beter tot zijn recht dan in de huiskamer van Nico en Rolf.
VOORKOM VERSPILLING: Max haalt af bij Too Good To Go
In deze ‘Mokum’ raden we heerlijke afhaalmaaltijden aan, maar in dit tijdperk van overconsumptie kun je er ook af en toe voor kiezen voedselverspilling tegen te gaan. Maar liefst één derde van al het eten wordt verspild. Het bedrijf Too Good To Go heeft als doel dat te beperken. Aangesloten supermarkten, restaurants en bakkers geven producten die niet zijn verkocht voor een prikkie weg. Het werkt simpel: via de Too Good To Go-app kun je zien hoe laat en waar je het eten op kunt halen. Het spannende is dat je van tevoren niet precies weet wat je krijgt. Je reserveert, gaat langs, en krijgt bijvoorbeeld bij het Vlaams Broodhuys voor €5 drie verschillende lekkere broden (invriezen!), wat croissantjes en een cake. Of je haalt bij Wagamama voor €4 alle ingrediënten voor een heerlijke wokmaaltijd op. Het is ideaal: je gaat verspilling tegen en krijgt kwalitatief goed eten voor een lage prijs. En misschien nog wel het leukste: iedere keer dat je de bestelde zak openmaakt voelt als een cadeautje.
Babel Magazine 