LIEVE BABEL-LEZER: we zijn jullie dankbaar

Lieve Babel-lezer,

We begeven ons graag in de comfortzone. Die veilige eigen bubbel waar alles klopt en niets beter hoeft. Waar iedereen het met ons eens is. Waar verandering een onwelkome gast is, die we het liefst zo snel mogelijk weer de deur uitwerken. Verandering is geschreeuw, waartegen we worden beschermd door de wanden van onze bubbel. Onze bubbel is gebarsten. Ruw lekgeprikt. De oogkleppen zijn afgerukt en wat overblijft is de harde waarheid. Het is tijd voor verandering.

We verlaten niet graag onze bubbel. Met anderhalve meter aan alle kanten is een perfecte wereld goed te veinzen. Waarom veranderen? Het is toch allemaal prima zo? Maar met ‘prima’ verbeteren we de wereld niet. Met ‘prima’ omarmen we de status quo. Hoe schadelijk de bestaande toestand voor veel mensen ook is, de mens is liever lui dan moe – liever blind dan ongemakkelijk.

Grote veranderingen gaan vaak tergend traag. Stukje bij beetje winnen we terrein. Sommige dagen trekken we sprintjes. Andere dagen lijken we weer vanaf nul te moeten beginnen. We bevinden ons in een stadium van transitie. Onderweg, maar nog lang niet waar we moeten zijn. 

Ook Babel bevindt zich in een transitiefase. De zomer betekent afscheid nemen van een groep gepassioneerde redacteuren en een trotse hoofdredactie. Aan de poorten van het P.C. Hoofthuis staan onze opvolgers te trappelen om het stokje over te nemen. Met een fantastische jaarlage achter ons en een veelbelovend jaar in het verschiet, geven wij de pen door aan een nieuwe generatie. Dit doen we niet zonder denderend afscheid.

We zoeken naar verandering, maar zijn nog in transitie. Het is tijd dat er iets gedaan wordt aan het klimaat, want ondanks de beperkte vliegreisjes van deze zomer is een crisis nog altijd niet afgewend. Een directe aanpak komt van Operatie Klimaat. We mengen ons in het curriculum en weigeren onze eigen geschiedenis de rug toe te keren: wat is er nou eigenlijk gebeurd in Srebrenica? We willen verandering zien, maar zijn nog in transitie. We willen een basisinkomen, goeddoordachte abortuswetgeving en een zorgeloze zomer die overgaat in een coronavrije wereld. We dromen groot, maar verandering gaat tergend traag. We zijn in transitie. Misschien nog lang niet waar we moeten zijn, maar onderweg.

We willen de redactie ontzettend bedanken voor het afgelopen jaar. Maar ook jullie, de lezers, zijn we dankbaar. Zonder jullie zou Babel niet kunnen bestaan. 

Voor de laatste keer. Veel leesplezier!

Liefs,

Maryse, Julianne en Danielle