Lieve Babel-lezer,
De coronacrisis laat diepe sporen na. Zorgmedewerkers werken zich uit de naad, bedrijven doen hun uiterste best om het hoofd boven water te houden en iedereen zit massaal thuis. Sociale ongelijkheid wordt pijnlijk duidelijk, huiselijk geweld steekt de kop op en veel psychische problemen verergeren. We kunnen geen kant op en hebben tijd te over. Dat haalt in sommige gevallen het beste in ons naar boven, maar in veel gevallen ook niet. We sloegen massaal aan het hamsteren, maar dat is gelukkig inmiddels in puzzelen overgegaan. Onze schermtijd schiet omhoog en velen maken zich schuldig aan Facebook- en Instagram-challenges, waarvoor we worden ‘uitgedaagd’ – alsof de grootste uitdaging niet is om na vijf dagen weer eens te douchen en je pyjamabroek in de was te gooien. We beginnen elke mail met ‘vreemde tijden hè?’, omdat eigenlijk niemand weet wat we aan het doen zijn. We luisteren podcasts, bingen Netflix, zoomen met collega’s en doen alles om de stilte te vullen. Heel bekend Nederland kan massaal zingen – of doet minstens alsof – en probeert zo iets bij te dragen. Maar wat doe je, als zelfs je gouden keeltje geen pandemie kan stoppen? Wie zijn we, als we ons niet langer kunnen definiëren door hoe we ons tegenover anderen presenteren? Wie zijn we, als niemand meer kijkt?
Ook Babel moest zichzelf heruitvinden. Wat is een studentenblad, zonder studenten om het te lezen? Als de studenten niet naar Babel komen, komt Babel naar de studenten en vanaf nu is het blad dan ook – afgezien van een limited edition-oplage – geheel online te lezen.
Zo is de universiteit ook in deze tijden nog een beetje dichtbij en lees je mee met onze redacteuren, die de crisis proberen te duiden. Buiten alle afgezegde vakanties en afgelaste evenementen, ging er ook een streep door het Eurovisie Songfestival, tot groot verdriet van velen. Onze columnisten werden gek van de stilte en vonden rust in de pen. We keken hoe de crisis onszelf beïnvloedde, maar ook de mensen in de zorg en het bedrijfsleven, en we interviewden Ruben Terlou, die door de gesloten grenzen voorlopig niet verder kan met zijn documentaires. We kunnen geen kant op en hebben tijd te over. Al die tijd staken we in deze mei-editie van Babel. Ook wij definiëren ons aan de hand van hoe we ons tegenover anderen presenteren. Want wie zijn wij, als niemand meer leest?
Veel leesplezier!
Liefs,
Maryse, Julianne en Danielle
Babel Magazine 