We maken een sociale inhaalslag en treden deze zomer buiten de eigen bubbel. Uit onze eigen hoofden, uit de kwellende stilte en uit de onzekerheid, op weg naar rumoerige plekken gevuld met (on)bekende gezichten. Met de zomer voor de deur nemen we, hopelijk voorgoed, afscheid van het abnormale normaal. Ook Babel neemt afscheid met alweer het laatste nummer van deze 29e jaargang. Een bijzonder nummer waarin we het samen zijn en de kracht van de groep centraal hebben staan. Want dat je als groep sterker staat dan alleen, blijkt uit het interview dat Sofia deze maand hield met ‘Collectief Het Paradijs’. Al ‘oerschreeuwend’ maakt dit negenkoppige mimegezelschap vanuit hun gloednieuwe loods in Amsterdam succesvolle absurdistische theatervoorstellingen. Daarnaast neemt Lucas je in een kort verhaal mee naar die ene snikhete dag in juni vorig jaar op de Dam, waar verbinding en verbroedering overheersten. Tammie verwoordt daarentegen de keerzijde van het groepsgevoel – het alom bekende FOMO – in een persoonlijk geschreven Mokum, en Teske laat in een essay zien hoe rijk en invloedrijk de geschiedenis van queer-mode is.
Met dankbaarheid en enorm veel trots sluiten we met dit nummer een bewogen jaar af. Hoewel het eindeloze videovergaderen, het opnieuw moeten verlagen van onze oplage en het beperkte fysieke contact met de redactie vaak frustrerend en belemmerend was, maakten we Babel elke maand met onwijs veel plezier. Dit had natuurlijk nooit gekund zonder onze gedreven en schrijflustige redacteuren, getalenteerde en creatieve beeldmakers en immer scherpzinnige eindredacteuren. Dank voor jullie tomeloze inzet en harde werk, jullie waren onmisbaar!
Een kersverse hoofdredactie treedt in september in onze voetsporen, maar voor nu, voor de laatste keer: veel leesplezier!