Naast knusse dinertjes, mooi versierde bomen en spelletjes spelen met vrienden en familie, behoort de kerstfilm evengoed tot de kerstclichés. Niets lekkerder dan uitbuiken op de bank en jezelf verliezen in een foute kerstfilm vol perfecte sneeuwlandschappen, slijmerige liefdesverhalen en andere kerstkitsch. Onze redacteuren zetten hun all time favorieten voor je op een rij.
Tekst: Sofia de Valk, Jens Rummens, Bart Faber, Lisa Kampen // Beeld: Imke Chatrou
Bart kijkt A Christmas Carol
Drie dromen voor Kerst
Van mezelf mag ik pas in november luisteren naar kerstmuziek, maar A Christmas Carol blijft een fijne klassieker het hele jaar door. Traditiegetrouw pakte ik ieder jaar deze film van stal en keek ernaar, samen met mijn moeder. En aangezien er zoveel verschillende versies van zijn, werd het ieder jaar een andere film. Het gelijknamige boek van Charles Dickens werd uitgebracht in 1843 en vertelt over Ebenezer Scrooge, een vrek die alleen waarde hecht aan geld en niet omkijkt naar een ander. In de nacht voor Kerstmis krijgt hij drie verschillende dromen waarbij drie geesten hem tot inkeer moeten doen komen. De laatste geest wijst Scrooge op zijn grafsteen: zijn toekomst als hij zo doorgaat. De film is niet alleen erg spannend, maar draagt eveneens een belangrijke boodschap. Scrooge verandert zijn leven en denkt niet alleen meer aan geld, maar ziet ook in dat er zoiets bestaat als vriendschap en liefde. Hij verhoogt het loon van zijn kompaan, aanvaardt de uitnodiging om Kerst te vieren en verblijdt de armen in de stad met zijn gulle gift. Wat mij betreft de boodschap van Kerst, zeker in deze tijd: kijk eens om naar een ander.
Sofia kijkt Les Unes et Les Autres
Dezen en genen
Denderend oud en nieuw, feestelijke kerst, lichtgevende Chanoeka. Ze klinken mij als veel te veel tegenstrijdige zoetigheid in de oren. De wintermaand geeft een verlangen naar samen zijn, het vieren van geborgenheid en het tevree voelen met wat men heeft – en dat dan heel uitbundig verrijkt. Dit herinnert mij rijkelijk aan de ‘dezen en genen’, die met pijn en verdriet, een plek voor mij op de wereld hebben bewaard, maar mét de kanttekening van muziek en dans en dramatisch klassiek kunst geweld. In de film Les Unes et Les Autres uit 1981 portretteert de regisseur Claude Lelouch vier muzikale families die je door een verschrikking van roerige oorlogstijden en veel te moeilijke dialogen leiden. Het gebeurt aan de hand van het samen laten komen van hun weergaloze muzikaliteit, acterende grootheden en levenslust-opzwepende kunst. Iedere keer zuigt het mij tot de finale waarin de Bolero van Maurice Béjart wervelend wordt gedanst door Jorge Donn. Deze film toont de fataliteit van de mensheid en haar drama, maar met de hoop die schoonheid ons toch elke keer biedt.
Lisa kijkt Klaus
Hoopvol meesterwerk
Vorig jaar zag ik de film Klaus. Ik koos de film toevallig tijdens de laatste tentamenweek voor de kerstvakantie om even te ontspannen (lees: het schrijven van mijn paper uit te stellen). Mijn vriend was op dat moment naar responsiecollege, maar toen hij terugkwam zag hij mij – inmiddels verplaatst naar de bank met deken – nog net een traantje wegpinken. Klaus is ongetwijfeld één van de beste animatiefilms die ik de afgelopen jaren gezien heb. Met de nostalgische 2D animatie, het fantastische script en de hartverwarmende boodschap heeft de film alles in zich van een all-time kerstklassieker. De film vertelt het verhaal van een rijkeluiszoon, Jesper, die van zijn vader een baan aangeboden krijgt in het landelijke familiebedrijf als postbezorger. Jesper krijgt de meest noordelijke standplaats, waar hij na veel tegenslag een oude speelgoedmaker bevriend. Hij leert van hem een belangrijke les: ‘A simple act of kindness always sparks another’. Klaus is zo’n film waarvan je na het kijken even stil bent. Een hoopvol meesterwerk dat de mensheid in een beter daglicht zet dan we soms verdienen. Wat hebben we dat nodig in 2020.
Jens kijkt Spirited Away
Japanse Zaligheid
Als enig kind en met een kleine familie gebeurde het wel eens dat ik alleen met moeder en vader kerstmis vierde. Zulke avonden kenden een simpele maar gezellige formule: samen koken, lekker eten en voor de rest van de avond voor de buis hangen, met buiten een wit bekleedde tuin. Een van die gelegenheden is me het meest bijgebleven omwille van de film die we toen zagen: Spirited Away van regisseur Hayao Miyazaki, een Japanse tekenfilm uit 2001. Naast de prachtige illustraties hebben de films van Miyazaki telkens een geladenheid van pure liefde, waardering voor de medemens en moeder natuur als meest heilzame goed. Zo zit ook Spirited Away gevuld met idyllische beelden en vrome lessen. De film forceert je te waarderen wat je hebt en het vastpakken van een geliefde. Schrijf het niet af als een Japans cliché, maar gun jezelf de kans weg te dromen in de zalige fantasiewereld van Miyazaki. Andere aanraders van Miyazaki zijn: My Neighbor Totoro, Castle in the Sky, Ponyo en veel meer…
Babel Magazine 