Even terug in de brugklas

Door: Laura Kelderman
Beeld: Winona van den Bosch

Vorig jaar kwam de theatervoorstelling Wachstumsschmerzen van de jongens van Rundfunk uit. Wegens groot succes is zij na de zomer verlengd, en terecht.

Al voordat de voorstelling goed en wel begonnen is, wekt zij verbazing. Niet alleen de mensenmassa waar men zich doorheen moet worstelen is groot, ook de gemiddelde leeftijd van deze mensen kan niet hoger zijn dan vijfentwintig. Een uitzonderlijke prestatie voor een ‘ouderwetse’ theatervoorstellingin deze tijden van Netflix en YouTube.

Toch is het ook weer niet al te gek wanneer je bedenkt dat de jongens van Rundfunk, ook wel bekend als Tom van Kalmthout en Yannick van de Velde, hun faam deels te danken hebben aan Dumpert. Het fragment uit de serie, die ook Rundfunk heet, waarin Duits leraar Heydrich smakelijk aan zijn klas vertelt dat iedereen een onvoldoende heeft gehaald, ging viral op de beruchte site.

De theatervoorstelling bouwt niet voort op de verhaallijn van de serie. Maar Tom en Yannick hebben ongetwijfeld wel hetzelfde motto aangehouden tijdens het schrijven: je moet van alles de lol kunnen inzien.

Rappende kleuters

Het stuk bestaat uit een aaneenschakeling van absurde sketches. Zonder pauze maakt Rundfunk grappen over kanker, joden en homo’s. Zo opgesomd klinkt dit misschien heftig, maar als toeschouwer pik je het. Eigenlijk heb je hierin ook helemaal geen keuze. Vanaf het begin van de voorstelling trekken Tom en Yannick het publiek hun chaotische, maar hilarische belevingswereld in en laten het niet meer los tot zij bepalen dat het mooi is geweest.

In deze wereld zien we onder anderen een vader die zijn zoon maar niet in slaap laat vallen door keiharde muziek te draaien. Vervolgens een oude man die met van de Parkinson trillende handen zijn ballen probeert te scheren. Daarna komen er een paar rappende kleuters langs. En ohja, ergens tussen al dit geweld door moet de luier van Tom ook nog even verschoond worden. Door Yannick natuurlijk.

Fatsoen

Op zich zouden deze grappen allemaal kunnen vallen onder de noemer: puberhumor. Lachen om homoseksualiteit en poep is iets waarin brugklassers nog steeds de kroon spannen. En waar je met de jaren langzaamaan genoeg van hoort te krijgen. Maar dat is juist het punt dat Rundfunk met deze voorstelling wil maken. Je krijgt er diep vanbinnen nooit genoeg van, hoe graag je ook doet alsof. En worden we trouwens ooit wel écht volwassen?Ze hebben het stuk niet voor niets Wachstumsschmerzen genoemd: het Duitse woord voor groeipijn. Want opgroeien doet nu eenmaal behoorlijk pijn.

Op het podium staan geen bruggers. Het zijn twee volwassen kerels van bijna dertig die hier een partij harde, vunzige grappen staan te maken. En jij zit daar met al je beschaving en al je fatsoen keihard om te lachen, zonder je druk te maken over de groepen mensen die er misschien over vallen. Rundfunk haalt de bruggers niet alleen naar het theater. Het haalt de bruggers ook in ons naar boven.