Trotse recepten!

Tekst door Phoebe Meekel, beeld door Jules Koster

In de laatste weken dat ik nog bij mijn ouders woonde, probeerde mijn moeder mij te motiveren om met haar in de keuken te staan. Ze dacht dat ik anders niet goed voor mezelf kon zorgen wanneer ik op kamers ging en afhankelijk zou worden van verschillende fastfoodketens. Ik kan nu prima koken voor mezelf, maar mijn moeders angst bleek niet compleet ongegrond te zijn…

Het prille begin

Toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen in Groningen had ik enorm veel geluk met mijn twee huisgenoten. Ik hoefde namelijk niet vaak voor mezelf te koken, aangezien ik herhaaldelijk meesnoepte van hun zelfgemaakte avondmaal. Dit is ontzettend asociaal en daarom probeerde ik een keer mijn avondeten zelf te maken. Ik was trots op deze eerste poging en besloot daarom een foto van mijn avondeten naar een vriendin te sturen.

Oké, deze noedels zien er niet ontzettend appetijtelijk uit, maar ik was te bang (lees: lui) om andere recepten uit te proberen!

Trots op mijn gerechten

Na zes maanden te hebben genoten van de kookkunsten van mijn huisgenoten, verhuisde ik naar een andere kamer, waar ik weinig tot geen contact met mijn nieuwe huisgenoten had. Het was nu dus echt tijd om gevarieerd, of eigenlijk überhaupt, te leren koken. Er waren een aantal gerechten waar ik zó trots op was (en ben), dat ik het niet kon laten om deze te sturen in de familie-groepsapp. Ik wil deze recepten nu delen met de Babel-lezers, zodat ook jullie trots foto’s kunnen maken van het avondeten en deze kunnen sturen naar anderen. 

De écht goede tosti

Op een avond ging ik samen met een vriend van mij eten. Ik had die dag echter weinig inspiratie en kon niet bedenken wat we moesten koken. Daarom vroeg ik aan hem of hij nog culinaire ideeën had. Tijdens de brainstormsessie vroeg hij of ik pescotariër was, waarop ik ja antwoordde. Hierdoor kwam hij met het idee om tosti’s te maken. Ik dacht in eerste instantie dat hij een grapje maakte en was zelfs een beetje beledigd. Pescotariërs eten enkel geen vlees en kunnen echt wel meer eten dan tosti’s! Maar hij was bloedserieus, en zei dat het niet zomaar een tosti was.

In de supermarkt kochten we verse spinazie, komijnekaas en eieren. Ik mocht van deze vriend het brood uitkiezen, maar deze moest wel écht goed brood zijn. Ik had – en heb nog steeds –  geen idee wat echt goed brood is, maar deed alsof ik dit wel wist en koos het ‘AH Liefde & Passie Meergranenbrood’.

Eenmaal thuis aangekomen deden we gelijk de kookschorten aan, wasten we onze handen en legden we alle pannen en spatels klaar. We begonnen aan het tosti-avontuur door eerst de spinazie in de grote pan met hete olijfolie te leggen en een paar minuten te roeren. Toen mijn vriend nonchalant de hele zak spinazie in de pan deponeerde, schreeuwde ik verontwaardigd dat dit veel te veel spinazie was, maar tot mijn verbazing kromp het ontzettend. De spinazie was op den duur gewoon bijna verdwenen! Ondertussen bakten we twee eieren in een andere pan en roosterden we vier dikke sneden brood tot ze lekker krokant waren. Toen de spinazie, eieren en brood naar wens waren, stapelden we ze tot een broodje in de volgende volgorde: een snede ‘echt goed brood’, spinazie, ei, een plak komijnekaas en weer een snede ‘echt goed brood’. Dit bouwwerk deden we weer in de pan met de deksel erop, zodat de komijnekaas goed kon smelten. En voila: een écht goede tosti.

De romige tomatenorzo

Een paar weken later wilde ik iets simpels maken, dat tegelijkertijd ook lekker en gezond was. Wederom had ik geen inspiratie, en moest ik weer een vriend erbij halen voor suggesties. Hij stuurde me allerlei Instagram Reels van verschillende simpele recepten. Voor de meeste gerechten moest ik echter veel kruiden kopen en daar zou mijn portemonnee niet zo blij van worden. Toch vond ik tussen de vele filmpjes een parel, die simpel, lekker en niet te duur was! De vraag of deze ook gezond was, laten we in het midden.

Ik was van plan om twee porties te maken, zodat ik de dag erop mijn avondeten enkel hoefde op te warmen. Hiervoor snipperde ik een ui en pureerde ik twee tenen knoflook, waarna ik deze in een grote pan met hete olijfolie deed. Ik sneed cherrytomaten door de helft en voegde deze samen met de tomatenpuree aan de ui en knoflook. Terwijl de ingrediënten bakten in de pan, goot ik de orzo erbij, waarbij je de korrels ritmisch tegen de pan hoorde kletteren. Ondertussen had ik een glas kokend water klaar staan waar ik de groentebouillon aan toevoegde, zodat de orzo zich ermee vol kon zuigen. Er ontstond een soort papje in de pan, en dus vond ik het tijd om de kookroom erbij te gieten. De Instagram Reel had de hoeveelheden van de ingrediënten niet meegegeven, wat betekende dat ik het koken puur op gevoel moest doen. Ik vond dit eng: want wat moest ik doen als dit orzomaal een soep werd, doordat ik te veel room had toegevoegd? Alles verliep gelukkig goed, en na wat roeren had ik genoeg moed verzameld om ook plakjes mozarella naar smaak toe te voegen. Wederom was er na het roeren een soort papje ontstaan, maar dan wel een ontzettend lekker papje.

De voortreffelijke Shiitake-noedelsoep

Na het maken van vele tosti’s en pasta’s wilde ik mezelf meer uitdagen. Ik besloot daarom om noedelsoep te gaan maken, maar dan ook écht een goede noedelsoep – wat dat dan ook mag betekenen. Ik zocht naar lekkere recepten en vond er een die helemaal perfect leek. Het enige wat het voor mij minder perfect maakte, was de gember die eraan toegevoegd moest worden en dus besloot ik om die weg te laten. Met pijn in mijn hart kocht ik alle ingrediënten, waardoor ik bijna failliet ging. Na de snijplank gepakt te hebben, zocht ik de grote shiitakestukken uit en sneed die vervolgens in tweeën. De kleine shiitakes liet ik met rust. Ik zette de pan op het vuur en wachtte tot de olijfolie heet was, waarna ik de gesneden knoflook erin gooide. Ondertussen had ik water gekookt en ook dit voegde ik samen met groentebouillon toe aan de fruitende knoflook. Het voelde verkeerd om dit water bij de olie te schenken, maar in het recept stond toch dat dit moest. Daarna gooide ik ook de shiitakestukken erbij en liet het geheel voor vijf minuten koken. Hierna voegde ik ook gesneden paksoi toe. Ik vergeet alleen altijd dat de noedels ook nog gekookt moeten worden: ik ben immers bezig met het maken van een noedelsoep. Ook nu. Nadat ik dit in tijdstress gedaan had, kon ik de noedels bij de soep doen en had ik eindelijk mijn écht goede noedelsoep! 

Ik hoop dat deze gerechten bij jou in de smaak vallen, en je vol trots een foto van het avondeten naar een vriend of vriendin kan sturen. Gebruik vooral je fantasie bij deze simpele recepten: voeg hier en daar een ei toe, garneer eens een beetje of strooi ergens wat kaas overheen. Eet smakelijk!