Tekst door Tania Alhashimi, beeld door Alicia Koch
Lieve lezers,
Ik moet jullie iets bekennen. Op de een of andere manier ben ik steevast minimaal vijf minuten te laat. Om hier eindelijk eens mee te breken, zette ik laatst mijn wekker twee uur voor een afspraak, die vijf minuten lopen van mijn huis was. Helaas mocht het niet baten: nog steeds speelde ik het klaar – zelfs nadat ik de fiets had gepakt – om vijf minuten te laat te komen. Ik heb het idee dat ik op een VN-gesprek met Malala nog een schaamtevol mailtje zou moeten sturen over mijn jammerlijk opgelopen vertraging.
De bron van mijn onvermogen om met tijd om te gaan is mij spijtig genoeg al 22 jaar onbekend. Maar op welke manieren kunnen we ons tot tijd verhouden? En welke mooie, intrigerende en spannende verhalen zijn erover te vertellen? Voor deze editie hebben onze redacteurs vanuit verschillende invalshoeken geschreven over het thema van deze maand: tijd!
Zo schreven onze redacteurs over vergeten schrijvers, de relatie tussen taal en tijd en over de vraag welke reis te maken met een tijdmachine. Ook bevat deze editie rake gedichten over rouw en controledwang, een filosofisch gesprek over worstelen met het passeren van de tijd en een reportage vanuit het zonnige Caïro over het verband tussen de klokkentorens in Egypte en kolonialisme. Dit laatste stuk is tevens de last dance van onze huis-arabist Maartje, die helaas afscheid van ons neemt en zich gaat richten op andere mooie avonturen. En ik volg met de komst van deze editie Rinke op als hoofdredacteur, die vanaf nu officieel het Babelschip heeft verlaten.
Zoals de tijd altijd verandering met zich meebrengt, is dit dus niet anders binnen de toren van Babel. Maar wat natuurlijk onveranderd blijft, is dat we weer een bundel aan grappige, gevoelige en doordachte stukken voor jullie hebben verzameld.
Veel leesplezier! En dat je tijdens het lezen van deze Babel de tijd mag vergeten.
Liefs,
Tania
Babel Magazine 