Decembernummer

Beste Babel-lezer,

Wat is het allemachtig donker. De dagen duren steeds korter en de ochtend breekt steeds later aan. Nog voordat je van de spaarzame momenten zon hebt kunnen genieten is hij alweer verdwenen. Het openbaar vervoer en de kroegen raken voller omdat er buiten steeds minder te genieten valt.

Geheel in lijn met al deze gebruikelijkheden kozen we deze maand ‘het
einde’ als thema. Nu de verkiezingen tot een einde zijn gekomen is ook de reportage die
Noam schreef gefinaliseerd. Hij schrijft over de uitslagenavond van de 50PLUS, een partij die al tal van eindes heeft gekend, en nu weer als feniks uit de as is herrezen.

Maar goed, buiten in een rijtje opstellen om te gaan stemmen zou inmiddels nogal bitter zijn. Aan het einde van het jaar verkiezen we toch vaker ons huis boven de kou die buiten heerst. De afleidingen van de zomerse drukte maakt plaats voor afgezonderde, winterse rust. Vaak gaat dat meteen boek gepaard, al dringt het beeldscherm zich nog altijd op. Over boeken en beeldschermen schreef Riem een essay. Hij vertelt over Tolkien, Plato en de gevaren van technologie.

Naast de fantasy- en filosofielezers vindt men ook vaak een heil in de geschiedenisliteratuur. Voor dat soort lezers heeft Isa deze editie een Achtergrond geschreven over Perhimpunan Indonesia, de studentenvereniging die de Indonesische afhankelijkheid hielp te realiseren. Daarbij vindt de geschiedenisliefhebber in deze Babel een interview met Geert Mak. Daarin spreken Just en ik hem over vroeger, nu en de toekomst.

Om en nabij de Bijbel, nog zo’n bekend boek, schreef Tim een essay genaamd Jeremiëren in onze nieuwe rubriek het goede woord. Daarin schrijft hij over de klaagliederen en de val van het Bijbelse Israël. Daarbij heeft Jiske een ex-jehovagetuige geïnterviewd en met haar gesproken over hoe het was in die gemeenschap, en hoe het was om die te verlaten. Onze dichters, Teuntje en Sjakie, hebben ook weer de pen en het hart in handen genomen, zoveel valt te lezen in hun stukken over het einde van verbinding en Icarus.

Tenslotte, aan ‘het einde’ moet ook een tot slot zijn, schreef Noam nog een
column over een euthanasiecabine in wassenaar. De toegift, echter, komt natuurlijk na het applaus. Over dat applaus schreef Hannah een achtergrond, want waarom doen we dat nou eigenlijk?

Wij wensen je veel leesplezier.

Hartelijk,
Job