natuurlijk

Tekst /// Teuntje Ott Beeld /// Susanne de Visser

ik had een glas buitengezet om te meten hoe hard het deze zomer zou regenen 

maar er viel geen druppel vanuit de lucht 

voor mijn milieubewuste gedrag 

het Akkoord van Parijs heeft ons niet zo ver gebracht als men had gedacht, 

zie hier het resultaat van het wereldwijde 

klimaatverdrag 

de wereld draait misschien wel door, maar we bewegen niet naar voren 

louter naar achteren, 

deze planeet is op z’n retour 

de schoonheid gaat zachtjes verloren 

als het ritselen van een beekje dat al maanden droogstaat en geen water meer kent, 

alleen de geur van bosbranden en zuurstofgebrek 

de schoonheid gaat luid verloren als de verstening van onze bodem, de opgevangen klappen van gesmolten ijskappen op het stijgende wateroppervlak 

en de stilte van gekapte bomen 

alsjeblieft 

stop met de vernietiging van alles wat mooi is, 

de aarde loopt te ijsberen en wij 

draaien door 

terwijl Moeder Natuur verbrandt om haar eigen as. 

we pakken alles van haar af. 

ze gaat voor ons door het vuur en wij 

doen veel te weinig, 

schijnheilige bedrijven wijzen ons de weg waarop zij stiekem door blijven rijden, 

conflictvermijdend, stinkend rijker, 

hamsterend en graaiend tot de fraaiheid verdwijnt, 

de zeespiegel blijft net zolang stijgen tot we gedwongen worden naar onze reflectie te kijken 

dus alsjeblieft 

laat Moeder Aarde niet achter als gegoten in beton 

ze voelt zich alleen geborgen in 

het zacht fluwelen gras, 

verlamd 

door angst om nog verder ontmanteld te worden, 

kijk haar aan. 

kijk 

haar 

gaan. 

ze 

v 

a 

l 
t 

in een heelal dat amper zuurstof kent 

terwijl de ernst van de situatie consequent wordt onderschat door 

klimaatontkenners, 

dus laten we de natuur omhelzen. 

al moeten we ons vastlijmen aan de grond, een boom of een 

talkshowtafel 

tot er eindelijk wordt geluisterd naar de verhalen van de aarde, 

want er is geen planeet B 

noch een overvloed aan zoet drinkwater. 

het groen kijkt droevig toe hoe Moeder Aarde maar op blijft warmen, 

haar pracht wordt stukje bij beetje afgepeld, 

help haar. 

hoe heeft het zo ver kunnen komen? 

waar zijn we mee bezig, wat doen we haar aan?

waarom wordt haar zoveel onrecht aangedaan? 

wie zijn wij om haar te amputeren? 

wanneer zal men de schoonheid van de natuur leren waarderen?