In de maandelijkse “Babul” gaan we met een oud- student Geesteswetenschappen in gesprek over diens scriptieonderwerp. Wat heeft hen gemotiveerd, en wat zijn de grootste realisaties en uitdagingen geweest? We vragen het aan voormalige scriptieschrijvers. Deze week gingen we in gesprek met student Selma de Haas over haar bachelorscriptie Filosofie.
Selma de Haas onderzoekt in haar scriptie Hollowing Out Romantic Love; The Red Pill’s ‘Cultural Neoliberalism’ de red pill-beweging en plaatst deze binnen de bredere context van het neoliberalisme. Ze is geïnteresseerd in de manier waarop online gemeenschappen, zoals de red pill, vaak oppervlakkig worden beschreven in de media, terwijl ze tegelijkertijd ideologische neoliberale thema’s aansnijden. In haar werk onderzoekt ze de gevolgen van neoliberalisme op individuen en hoe deze beweging, geworteld in sociale en politieke ideologieën, invloed heeft op de persoonlijke en collectieve psyche van haar leden, met speciale betrekking op de ervaring van liefde.
Selma verdiepte zich in de red pill-gemeenschap online, met bijzondere aandacht voor de invloed van figuren zoals Andrew Tate, die de beweging mainstream maakten. Haar scriptie biedt niet alleen een empirisch onderbouwde analyse, maar ook een filosofische benadering, met een kritische blik op denkers als Michel Foucault, die het concept van biopolitiek ontwikkelde. Ze probeert te begrijpen hoe de red pill-gemeenschap zich manifesteert in de context van hedendaagse sociale structuren, waarin ze verder gaat dan eerdere oppervlakkige analyses van de beweging.
Hoewel Selma te maken had met de uitdaging van perfectionisme en de noodzaak om uitgebreide passages in te korten, is haar scriptie een waardevolle bijdrage aan het begrijpen van de impact van neoliberalisme op de hedendaagse online cultuur en de manier waarop deze ideologie intern functioneert.
“Ik ben bij dit onderwerp terechtgekomen, omdat ik al heel veel interesse had in internetgroepen zoals specifiek de red pill-groep, een online subcultuur die gelooft in het ‘ontwaken’ tot een alternatieve visie tot de werkelijkheid. De groep bestaat voornamelijk uit mannen die de heersende sociale structuren menen te doorbreken. Ik vind het heel boeiend. Het rode en blauwe pil concept werd voor het eerst geïntroduceerd in de film The Matrix (1999). Ik vond het belangrijk om bezig te zijn met de manier waarop neoliberalisme schadelijk is voor de mens, en wat de red pill community met zijn leden kan doen.”
“Mijn scriptie is relevant, omdat het een gigantische online beweging onderzoekt die al bestaat sinds 2010, maar die met Andrew Tate echt gigantisch is geworden. Als ik mijn scriptie introduceer en Andrew Tate benoem, weten mensen altijd precies waar ik het over heb. Het is echt een fenomeen geworden, de red pill-gemeenschap. Mijn basis van empirisch bewijs en filosofische bronnen biedt een nieuwe en diepgaande kijk op de red pill-gemeenschap. Ik heb gekeken naar wat er gezegd wordt binnen de red pill-beweging op youtube, blogs en reddit-gemeenschappen. Ik analyseer deze gesprekken en beargumenteer dat we hier zien dat er een culturele neoliberale ideologie uit voortvloeit.”
“Het is erg interessant om te zien hoe marktlogica wordt gebruikt voor zaken die buiten de markt liggen, zoals bijvoorbeeld huwelijk, liefde of criminaliteit. Ik gebruik hierbij ook analyses van filosoof Byung-Chul Han in zijn werk Theb Agony of the Eros om uit te leggen wat liefde en seks als markt inhoudt voor de red pill-beweging. In het laatste hoofdstuk analyseer ik hoe red pills ideologie praten over liefde. Hier gebruik ik Schopenhauers visie op liefde om aan te tonen dat de misogynistische benadering van de Red-Pill gemeenschap op liefde ook terug te vinden is in Schopenhauers filosofie. Schopenhauer behoudt passie en gevoel in zijn visie op liefde, zelfs wanneer hij deze tot seks reduceert. Dit laat zien dat het onvermogen van de Red-Pill gemeenschap om liefde te ervaren niet voortkomt uit misogynie, maar ook uit een veronderstelde marktlogica.
“De uitdagingen waren voornamelijk dat ik erg perfectionistisch ben en veel wil bespreken. Op een gegeven moment liep ik daarmee vast, ik had al snel 5000 woorden over het maximum. Uiteindelijk heb ik als een malle moeten schrappen. Ook het door-scannen van podcasts was erg vermoeiend. Verder had ik het soms lastig met de timing. Ik kreeg weinig begeleiding, omdat ik erg laat nog van onderwerp ben veranderd.”
Babel Magazine 